ارزیابی تحلیلی قابلیت اعتماد لرزه ای سکوی ثابت فلزی فراساحل با در نظر گرفتن عدم قطعیت ذاتی و شناختی ضریب میرایی بر مبنای شاخص میانگین هندسی

در این پایان نامه ارزیابی قابلیت اعتماد لرزه ای سکوی ثابت فلزی فراساحل مورد بررسی قرار گرفته است. در واقع این ارزیابی بر مبنای مدلسازی عدم قطعیت های ذاتی و شناختی موجود در تحلیل خطر، تحلیل سازه، طراحی و..... مربوط به سکوی ثابت فلزی می باشد. اما به دلیل آنکه شبیه سازی دقیق عدم قطعیت های شناختی حجم عملیات لازم را بسیار زیاد می کند، در این پایان نامه تنها ضریب میرایی به عنوان متغیر تصادفی دارای عدم قطعیت شناختی در نظر گرفته شده است. در خلل فرایند قابلیت اعتماد لرزه ای، در گام های مختلف، نیاز سازه ای و ظرفیت سازه ای به عنوان متغیر تصادفی در نظر گرفته می شود. نتایج این بررسی ها نشانگر آن است که با افزایش ضریب میرایی سازه پاسخ های سازه در برابر تحریک زلزله کاهش می یابد و به این ترتیب احتمال عدم تجاوز گریز از مقادیر مشخص و متعین گریز و یا ظرفیت به عنوان یک متغیر تصادفی با در نظر گرفتن عدم قطعیت های ذاتی (قابلیت اعتماد لرزه ای) بیشتر می شود. اما آنچه در این پایان نامه بیشتر مورد توجه قرار گرفته، معرفی شاخص نوین میانگین هندسی می باشد که در بسط مجدد روابط قابلیت اعتماد لرزه ای از آن استفاده شده است. در واقع سعی شده است تا اختلاف نتایج بر مبنای این شاخص و شاخص آماری دیگری که از گذسته مورد استفاده قرار می گرفت (میانه) بررسی شود. نتایج نهایی بیانگر اختلاف چشمگیر این دو شاخص می باشد. در نهایت این موضوع مشخص شده است که ارزیابی قابلیت اعتماد لرزه ای بر مبنای شاخص میانه باعث ایجاد نتایج بسیار محافظه کارانه تری می شود. (در قیاس با شاخص میانگین هندسی) به عبارت دیگر برای رسیدن به نتایج بهینه استفاده از شاخص میانگین هندسی پیشنهاد می گردد.